இட ஒதுக்கீடா? தேவை சுயபரிசோதனை!

 இடஒதுக்கீடு என்பது வறுமைக்கோட்டிற்குக் கீழ் வாழ்க்கை நடத்திக் கொண்டிருக்கும் 95 சதவிகித இஸ்லாமிய சமுதாயத்தின் ஒரு சிறு பகுதியினருக்கு மட்டுமே பலனளிக்கக் கூடியது!  அப்படியானால் பெரும்பான்மையான மற்றவர்களின் நிலை?

‘பிறப்புரிமை’ ஆவணப்படத்தில் பதிவு செய்யப்பட்டிருக்கும் முஸ்லிம் உழைப்பாளர்கள் சிலரின் குரல்கள்:

தாமும் படிக்காமல் போய் தம் பிள்ளைகளையும் படிக்க வைக்க முடியவில்லையே என்ற ஏக்கம் இவர்களின் வார்த்தைகளில் ஒளிந்திருக்கிறது. தம் அன்றாடத் தேவைகளை நிறைவேற்றிக் கொள்ளவே போராடிக் கொண்டிருக்கும் இம்மக்கள், உயர்கல்விக் கூடங்களிலும் அரசாங்கப் பணிகளிலும் இடஒதுக்கீடு வழங்கப்படுவதால் எந்தப் பலனையும் பெற்றுக் கொள்ள மாட்டார்கள்.   அவர்கள் வீட்டுப் பிள்ளைகள் பள்ளிப்படிப்பை முடித்தால்தானே இடஒதுக்கீட்டை பயன்படுத்தி உயர்கல்வி பயில முடியும்?  பட்டினி கிடப்பவருக்கு பல் குத்த குச்சி கொடுத்தால் எப்படி?

கல்வி மற்றும் பொருளாதார நிலைகளில் தலித்துகளை விடவும் மிகவும் பின்தங்கியிருக்கும் இந்திய முஸ்லிம் சமுதாயத்தை முன்னேற்றப் பாதையில் செலுத்த இடஒதுக்கீடு மட்டுமே போதுமானதல்ல! இக்கட்டுரையின் பகுதி-2ல் குறிப்பிட்டதுபோல, இடஒதுக்கீட்டினால் சமுதாயத்திற்கு சிற்சில பலன்கள் கிடைக்கும் என்றாலும் அந்தப் பலன்கள் பெரும்பாலானோரை சென்றடைய வேண்டுமெனில் சில அடிப்படையான காரியங்கள் செயல்படுத்தப்பட வேண்டும்.

முதலாவதாக, பெரும்பான்மையான முஸ்லிம்களின் அத்தியாவசியத் தேவைகள் என்னென்ன என்பதை கண்டறியவும், அவற்றிற்கு இஸ்லாம் காட்டும் வழியில் தீர்வு காணவும் சமுதாயம் தன்னை ஒரு சுயபரிசோதனை செய்து கொள்ள வேண்டியது அவசியம்.  இந்த முயற்சியில் கமிஷன் அறிக்கைகள் தரும் தகவல்களை ஆதாரங்களாக பயன்படுத்திக் கொள்ளலாம்.  ஆனால் அவற்றின் பரிந்துரைகளை செயல்படுத்துவதால் மட்டுமே சமுதாயம் முன்னேறி விடும் என்று எதிர்பார்ப்பது தம்மைத் தாமே ஏமாற்றிக் கொள்வதற்கு ஒப்பானது.

அரசாங்கத்தின் பொறுப்பான பதவிகளில் 2 அல்லது 3 சதவிகிதத்தினர் மட்டுமே முஸ்லிம்கள் இருக்கிறார்கள் என்று தெரிவிக்கும் சச்சார் கமிஷன் அறிக்கை, நாட்டின் நிர்வாக அமைப்பில் பங்குபெறுவதில் முஸ்லிம்கள் இவ்வாறு பின்தங்கியிருப்பதன் முக்கிய காரணம் கல்வித்துறையில் அவர்கள் வெகுவாக பின்தங்கியிருப்பதுதான் என்றும் சுட்டிக் காட்டுகிறது.

கல்வியின் முக்கியத்துவத்தை இஸ்லாம் வலியுறுத்தியதைப்போல வேறெந்த மதமோ கொள்கைகளோ வலியுறுத்தியதில்லை. நபி (ஸல்) அவர்கள் கூறினார்கள்: “கல்வியைத் தேடுவது ஒவ்வொரு முஸ்லிமுக்கும் கட்டாயக் கடமையாகும்.” (இப்னு மாஜா).  அன்றாட வயிற்றுப்பாட்டிற்கே சிரமப்படும் பெற்றோராக இருந்தாலும் அவர்களும் கல்வியின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்திருப்பதாலேயே ‘எங்கள் பிள்ளைகளை படிக்க வைக்க முடியவில்லை’ என்று வருந்துவதை காண முடிகிறது.

வசதியின்மையால் படிக்க முடியாமல் போன தந்தை குறைந்த வருமானம் கிடைக்கும் கஷ்டமான வேலை அல்லது தொழிலில் ஈடுபட நேரிடுகிறது.  அதில் கிடைக்கும் வருமானம் அன்றாட குடும்பத் தேவைகளுக்கே போதாத நிலையில் பிள்ளைகளும் பள்ளிக்கூடத்தை மறந்து வேலை செய்து பொருளீட்ட வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் ஏற்படுகிறது.  அந்தப் பிள்ளைகள் வளர்ந்து பெரியவர்களாகும்போது அவர்களும் அவர்களின் பிள்ளைகளும் மீண்டும் அதே சுழலில் மாட்டிக் கொண்டு விடுகின்றனர்.  இந்த மாயச்சுழலை விட்டும் அவர்களை வெளியே வரச் செய்ய வேண்டும் என்றால் பிள்ளைகளை தொடர்ந்து பள்ளிக்கூடத்திற்கு அனுப்பி வைக்கத் தோதுவான சூழலை பெற்றோர்களுக்கு ஏற்படுத்திக் கொடுக்க வேண்டும்.

பெற்றோரின் வருமானம் உயரவும், வேலை பார்க்கும் பிள்ளைகளை பள்ளிக்கு அனுப்புவதால் அவர்களின் குடும்ப வருமானத்திற்கு பாதிப்பு ஏற்படாத அளவிற்கும், பிள்ளைகளின் படிப்புச் செலவுகளை சமாளிக்கும் வகையிலும் நிதியுதவிகள் செய்யப்பட வேண்டும்.

இதற்கு இஸ்லாம் வழங்கும் தீர்வு ஜகாத்!

தொடர்ந்து அலசுவோம் இன்ஷா அல்லாஹ்..

கட்டுரை: சகோதரர் சலாஹுத்தீன்

< பகுதி-2